زیباترین و رویایی ترین روز زندگی ما

ما به نام هم بودیم؛

از همان روز نخست که خداوند

نام هر جفت عاشقی را

بر گلبرگ نگاه فرشته نگهبان عشق،

کنار هم نوشت

ما به نام هم بودیم

این راز را خدا می دانست

و  کلامی زلال تر از آیینه که در انتهای شب فاصله

محرم دلتنگی های مشترکمان بود.

ما به نام هم بودیم؛

مثل عطر پراکنده در هوای غروب که

هر عابری را به پای بوته یاس، کنار کوچه می کشاند

مثل روشنای مهتاب پشت پنجره

که در چشم های بیدار از شوق گریه، نقاب از چهره برمی اندازد.

ما به نام هم بودیم؛

زیرا وقتی انار دلم در تلاقی آن نگاه پاک و نجیب

ترک خورد

و دانه های سرخ رنگ آن بر دامان مهر و لطف تو فرو ریخت

تو دست بردی و آن دانه انار بهشتی را برداشتی

و این راز رسیدن من و تو بود

ما به نام هم بودیم؛

این راز را خدا می خواست

و فردی قرائت سبز وصل را

برای روز یکی شدن ما

تلاوت کرد

یادش بخیر ، چه زود میگذره این روزگار خوشی.

انگار همین دیروز بود که داشتیم برای بزرگترین و شیرین ترین و به یادماندنی ترین جشن زندگیمون آماده میشدیم و چقدر پرهیجان بود اون روزا

وقتی من و علی تصمیم گرفتیم که با حک کردن این متن روی کارتهای دوعوتمون ، از عزیزانمون دعوت کنیم:

من از نزدیکی دشت محبت نردبانی کرده ام پیدا

که تا نزدیکی قصر خدا هم پلکان دارد

کسی همراه من گشته تا این راه را با من بپیماید.

من در این آغاز بی تکرار سخت مشتاقم

برای دوستانم سهم بگذارم

حالا از اون روز دقیقا  1095 روز میگذره و ما سومین سالگرد ازدواجمون رو سه نفری جشن میگیریم.

آیسا کوچولوی نازم ، چشم و چراغ زندگی ما ، بدون که از صمیم قلب برای داشتنت خوشحالیم و از خداوند مهربون سپاسگزاربم.